– Bo tak naprawdę zakochałam się dopiero po pięćdziesiątce.

R S
Znowu odsunął się, choć ciało wyrywało się do niej.
zapatrzyła się na zatokę. Powoli promienie
Parrish. - Myślałem, że na kontynencie króluje oko.
- Istotnie. Ale gdy się zna kogoś za dobrze, ma
serem. Zostało trochę zupy, a grzanki to
uśmiechnęła się i dodała: - Zresztą to szkoła dla
lepiej poznali.
opadł na wodę i niemal natychmiast się
z serca. I jakby coś zaczynało mu się
ukazała się biała chustka, a potem głowa Kita, omał
ten pocisk w mieście. Nie chciałam, żeby komuś stała się
znajdowało się miejsce, gdzie ta spokojna rzeczka zabrała życie
Przypuszczam, że Lucy dostała gęsiej skórki.

obrządkiem, lecz tak naprawdę były one jej miłym oczekiwaniem na poranny pocałunek, którego potrzebowała
Dlaczego nikt takich ludzi nie potrzebuje? -mówił Mały Książę jakby do siebie.
Mark odwrócił się i zamarł.
- Wolałbym nie.
z gorzką stanowczością Mały Książę i poparł swoje stwierdzenie uwagami z pobytu na planecie Króla, Próżnego i
- Byłem Poszukiwaczem szczęścia... Na swoje nieszczęście. Byłem głupi, ślepy i głuchy... - w miarę jak Pijak snuł
elegancją, ale przynajmniej był czysty i niewymięty. Poza tym ogolony zarost i przyczesane włosy sprawiły, że Pijak
Tammy zamarła. Nie. To niemożliwe.
- Ty też go kochasz. - Gdy to mówiła, jej twarz była kompletnie pozbawiona wyrazu. - Wprawdzie uważasz, że nie jesteś zdolny do miłości, ale oszukujesz sam siebie, po¬nieważ boisz się zaufać uczuciom. Rozumiem to, sama też przed nimi uciekałam, ale coś się zmieniło. Zakochałam się w tobie, Mark. - Zauważyła jego gest protestu, i potrząs¬nęła głową. - Przepraszam, nie powinnam cię tym obarczać. Nie obawiaj się, niczego od ciebie nie chcę, niczego nie oczekuję. Umiem żyć sama, robię to od lat. Jestem dorosła i potrafię się z tym pogodzić, ale z Henrym jest inaczej. On nie może cię stracić. Skrzywdziłbyś go, gdybyś odmówił mu swojej opieki i swoich uczuć, a ja nie pozwolę skrzyw¬dzić Henry'ego. Zostawiam ci go.
- Podobno jedzie pan do Sydney, tak? - spytała rze¬czowo. - Proszę mnie zabrać ze sobą.
- Brakowało ci czegoś? Było ci w nocy zimno? A może baobab coś ci zrobił? - dopytywał się zatroskany Mały
Wyraz twarzy Marka nie zmienił się ani na jotę.
Zawahał się i zerknął na bratanka. Henry spał smacznie, nieświadomy burz, jakie przetaczały się nad jego głową. Mark wzruszył się głęboko. Po raz pierwszy w życiu tego malca ktoś się z nim bawił, ktoś się do niego uśmiechał, ktoś go kochał. Henry po raz pierwszy musiał czuć się szczęśliwy i bezpieczny.
- I wtedy w Broitenburgu zapanuje demokracja? - dopowiedziała Tammy.